Fausto itxaropenak galdu dituen zientzi gizona da, bizitzen nekatua, eta bere buruaz beste egitea erabaki du. Bat-batean deabrua, Mefistofeles, agertzen zaio, umorez beterik eta dotore jantzita, Margarita izeneko emakume eder baten argazkia erakusten dio eta gazteagotzea eta emakumea ematea agintzen dio berak Satani bere arima emateko konpromisoa hartzen badu. Proposamena onartu egiten da eta Fausto berehala gazte ederra bihurtzen da.

Petalo eta hazi multzo batek lorea osatzen du. Inguruan hegan eginez, erle talde bat agertzen da, lorearen barruan sartzen da eta borroka labur baten ondoren polenaz jabetzen da, lorea apurtuta geratzen den bitartean.

Gaua da lakuaren ertzean. Ilargi argigune batean zisneak nabarmentzen dira, beren Odette erreginarekin batera. Sigifredo printzeak bere lagunei ez tiratzeko esaten die. Bat-batean, zisneak neska eder-ederrak bihurtzen dira. Odettek Sigifredori bere begien bistan geratu den misterioa azaltzen dio, zelan Rothbart aztiak sorgindu dituen bera eta bere gorteko damak gauean zisne izan daitezen harik eta gizon ausart batek sorginkeria desegin eta Odette tronurako aukeratu arte. Egunsentiarekin batera, Rothbart dator bere gatibuak bihurtzera, baina Sigifredok Odette salbatzen du eta uren gainetik ametsen mundura joaten dira elkarrekin.

Jaio den egunaren lehen distirek Egunsentia iragartzen digute. Bere mugimenduak makalak dira eta baztertzen da erabat argia den Egunari bide emateko. Arratsaldeak, era berean, Eguna alboratzen du, bere indarra eta arrakasta-ziurtasuna direla medio. Gaua, nekatuta, saiatzen da altxatzen eta narras ibiltzen da, jardunaldi gogorra izan duen ibiltariaren antzera.